Op deze ochtend hebben we een poging gedaan om uit te slapen die ook redelijk goed gelukt is. We zijn bijna direct in de auto gestapt voor de trip die vandaag weer op ons te wachten staan. Aangezien Milaan een succes was dachten we dat Verona ongeveer hetzelfde zou zijn. Uit ervaring kunnen we nu vertellen het parkeren is een uitdaging. Er zijn best wel veel plaatsen, maar ze waren zo goed als vol. Na een aantal rondjes Verona toch een plekje kunnen bemachtigen.
De grootste reden om Verona te bezoeken was voor mij om het balkon van Romeo en Julia te zien. Het was even zoeken. Gelukkig hebben we het wel gevonden. Ook al waren wij in het niet in het hoog seizoen stond er een flinke rij. Om er te komen moest je over een ouderwets pad met stenen waar je als roller af en toe best op kan blijven hangen. Eenmaal op de binnenplaats stonden er zoveel mensen dat je niet veel kon zien. Op den duur liepen mensen verder en rolde ik natuurlijk zo snel mogelijk dichterbij om alles een beetje te kunnen zien. Mijn partner heeft op het balkon gestaan, daar was ik zelf wel een beetje jaloers op. Het balkon is helaas niet bereikbaar met een rolstoel in verband met de trappen die je op moet. Dus mocht je ooit in Verona zijn is het wel leuk om het balkon een keer gezien te hebben (het kost niks).
De andere delen van Verona waren iets beter begaanbaar en ze doen ook echt hun best om het rolstoel vriendelijk te maken. Midden in de stad is er een openbaar toilet met een wc voor gehandicapten. De wc is gratis voor rolstoelers, maar wordt wel deels als opslag gebruikt. Mocht er nog interesse zijn in een markt dan staat er regelmatig een markt met allerlei spullen en voedsel waar je echt leuke en lekkere dingen kan kopen. De markt staat tevens dichtbij de wc. Bij winkels hebben ze knoppen bij de deuren waar je op kan drukken en dan helpt het winkel personeel je naar binnen als je als roller niet binnen kan komen. In sommige gevallen is het echter zo dat je dan alsnog niet binnen kunt komen in verband met de trappen die in het pand zelf zitten om bijvoorbeeld bij het terras boven te komen.
Als compromis voor Verona zijn we in de middag naar de Stelviopas gereden. Mijn partner wou hier heel graag een keer overheen rijden. Het liefst wou hij dat met zijn auto, maar dat kon niet want dan konden de vakantie spullen niet meer mee. Ik moet wel eerlijk toegeven dat als je niet bang bent voor hoogtes, scherpe bochten, en afgronden dat het een super mooie route is. Hoe hoger je komt hoe meer sneeuw er ligt. Op deze manier hebben wij met 25 graden in juni sneeuw kunnen aanraken! Mocht je bovenaan bedenken ik zou hier wel iets willen drinken dan zou dat kunnen, maar vergeet geen jas aan te trekken want het kan behoorlijk fris zijn bovenaan.
Op de terugweg zijn we nog even gestopt bij een WC. De Wc stond in een container en was van binnen volledig rolstoel vriendelijk en ruim. In de ruimte voor de WC in de container waren bankjes voor het geval een staand iemand moet wachten of uitrusten van een wandeling. Ook was er een waterpunt waar je water kon tappen uit de bron. Kortom een echte aanrader.
Eenmaal terug op de camping stond ons een verassing te wachten toen we de tent open deden. Het was aan het regenen, en bij het aanzicht van het water dat op de slaapplek van mijn partner lag regende het al een tijdje. Die nacht hebben we heel knus bij elkaar gelegen naast de afwasbak die onder het lekkende deel stond. De plannen voor de volgende dag waren dan ook acuut gewijzigd naar het zoeken van waterdicht spul dat op de tent kon worden gesprayed in de hoop dat de tent nog even mee kon.
