Deze ochtend zijn we eerst met Dotje naar het uiteinde van de weg naast de camping gelopen. We waren benieuwd waar de weg uit zou komen. De weg komt uiteindelijk op de doorgaande weg uit waar ze 80km/u rijden. Het is dus af te raden om je hond los te laten zodra je bijna bij het einde van de weg bent. In het begin van de weg en het midden van de weg kan je je hond eventueel wel loslaten aan de kant van de camping. Aan de andere kant ligt het weiland van een boer die daar oogst. Toen we terug kwamen van onze wandeling stond ons ontbijt mandje al klaar. Bij het huisje hebben we weer ons heerlijke ontbijtje op gegeten.
Aangezien we nog niks van de verdere omgeving hebben gezien zijn we op ontdekkingsreis gegaan. In de buurt was een natuurgebied waar eventueel zeehonden zouden kunnen zitten. Dit natuur gebied was echter niet toegankelijk voor een rolstoeler. Een ander stuk natuurgebied dat wel geschikt was voor een rolstoeler was weer niet geschikt voor een hond. We hebben vanuit de auto een kleine blik kunnen werpen op het begin van het natuurgebied en daar hield het dan ook al gauw mee op. Vervolgens zijn we nog kort door een dorp heen gereden in de hoop dat we daar iets interessants zouden vinden wat we konden doen of een plek waar we leuk konden lopen met de hond. Helaas hebben we dat ook niet gevonden. De stad zou een optie zijn geweest, maar voor Dotje zou dat niet haalbaar zijn. Een pup heeft veel slaap nodig en mag op een leeftijd van 4 maanden maximaal 20 minuten aan een stuk lopen. We zijn dus weer terug gereden naar de camping.
Op de camping kwamen we het personeel tegen van de camping die al wijzend naar Dot naast de weg stonden tijdens het uit laat rondje van Dot. Toen we bij het personeel kwamen zeiden ze dat Dotje die super leuke maffe hond was. Kortom mijn lieve Dotje had al naam gemaakt op de camping. Gelukkig was het allemaal positief. Een medewerker besloot op dat moment om Dotje te gaan aaien, en voor we konden waarschuwen over de blijheidsplasjes plaste Dotje al bijna over de schoenen van de medewerker heen. Uiteraard hebben we sorry gezegd waarop de medewerker Dot nog veel enthousiaster begon te aaien.
Tegen de avond zijn mijn moeder en ik nog een spelletje gaan spelen. Onze hele vakantie bestaat onderhand uit spelletjes, borduren, Dot uitlaten, en Dotje nieuwe dingen laten zien. Dit is voor mij een hele andere beleving ten opzichte van wat ik eerst deed. Toen ik kon lopen bezocht ik veel meer dingen zoals kastelen, stranden, en steden. In een rolstoel werd dit al een stukje minder, maar nu met een hond is het vooral de uitdaging om dingen te vinden waar we allebei in mogen. Voor nu is dat echter nog niet zo noodzakelijk aangezien ze een pup is en alle nieuwe indrukken zijn natuurlijk veel voor haar. Als ze volwassen is ga ik nog wel kijken of ze bij een kasteel naar binnen mag of dat we een stad samen kunnen bezoeken.