In de ochtend zijn we naar Le mont saint michel gegaan. Op P2 kan je dichtbij parkeren. Dit parkeerterrein reserveren ze voornamelijk voor GPK houders. Met een pendelbus kan je heen en weer. Kleine hondjes kan je op schoot meenemen in de bus. Grote honden mogen helaas niet de bus in tenzij het een hulphond is. De afstand van de parkeerplaats naar het eiland en weer terug is goed te rollen. Wij zijn zelf heen gelopen. Het is jammer genoeg niet mogelijk om met de rolstoel het eiland te ontdekken vanwege alle trappen. Mijn vriend heeft me heel lief met Dotje de bus in geholpen zodat we terug konden. Hij heeft het eiland wel bezichtigd inclusief de kathedraal die bovenaan staat. In de bus was het personeel super behulpzaam met mij eruit helpen. Zelfs toen ik nog een keer terug rolde vanaf de auto zonder Dotje vroeg het personeel of er iets aan de hand was aangezien Dotje er niet bij was. Samen met Dotje heb ik gewacht tot mijn vriend weer terug was in de schaduw.
Tegen de middag zijn we naar het strand gegaan dat vlakbij de camping ligt. Op het moment dat we aankwamen was het eb waardoor je niet met de rolstoel tot aan het water kon. Als het vloed is zou je via de hellingbaan om boten te water te laten bij het water kunnen komen. In het naseizoen mogen honden los op het strand lopen. Aangezien het een nieuw strand was hebben we ervoor gekozen om Dotje aan de lange lijn te laten.
In de avond zijn we nog naar een vuurtoren gereden. Inmiddels was het al goed donker en kon je de verlichting van de kust aan de overkant zien. Na deze laatste wandeling die niet echt rolstoel toegankelijk was zijn we terug gegaan naar de camping. Uiteraard moest Dotje bij de wc gluren bij de buren om vervolgens het bed van mijn vriend te bestuderen (uiteraard om te bepalen hoe ze hier het tactische op kon gaan liggen).