Voor vandaag stond er niet veel op de planning behalve de wandeling trotseren naar kapel Mont saint Michel die bij vloed niet bereikbaar is. Vol goede moed zijn we dan ook aan de wandeling begonnen. Uiteraard heb ik vaak moeten stoppen om de onderkant van de berg te bereiken. Uiteindelijk besloten om de berg dan ook niet op te gaan aangezien ik dan nooit meer op tijd terug zou komen. Als het vloed word moet je wachten tot een boot van de kustwacht je komt halen. Mijn vriend is wel helemaal naar boven gelopen om de kapel te bekijken. Normaal gesproken zou de kapel open zijn, maar de dag dat wij er waren helaas niet. Op de terugweg hebben we nog vol verwondering staan kijken naar iemand met teenslippers die onderhand rennend naar de kust ging over de stenen. In de tussentijd hadden wij beide moeite om overeind te blijven met alle wiebel stenen. Eenmaal weer bij de auto die we op de dichtstbijzijnde plek hadden geparkeerd was ik kapot. Dit was een eenmalige actie die ik voorlopig niet meer ga herhalen ook al ben ik best trots hoe ver ik ben gekomen.
